Leftie ażurowa

Czaiłam się z zamiarem dziergnięcia tej chusty już od nie pamiętam jakiego czasu, ale zawsze coś krzyżowało plany. Postanowiłam podjąć męską decyzję i zabrać się za pracę. Nawiasem mówiąc jest to w sumie czwarta leftie, z tym, że przedostatnią zrobioną od początku do końca sprułam ;-) Zostało mi ostatnie pół kłębuszka kolorowej włóczki, którą zakupiłam z dwa lata temu w celu zrobienia urodzinowego prezentu. Drugą leftie- o niej już nie pisałam, bo niczym się nie różniła od pierwszej wydziergałam  na przełomie czerwca/ lipca 2016 i pojechała razem z Gailem do Macedonii. W trakcie takiego dziubania stwierdziłam, że ażurowa wersja też by ciekawie wyglądała, szczególnie wiosną albo jesienią zamiast materiałowej apaszki. Dodatkowym plusem bylo by wykorzystanie włóczek i zluzowanie miejsca w kartonkach. Na początku chciałam wykorzystać chabrową włóczkę na tło, próbka wyglądała super, ale efekt końcowy jakoś tak mi nie pasował, postawiłam więc na klasyczną czerń, sprułam całe 2,5 metra chusty i zabrałam się za robotę na nowo. Powstała taka dziurawa Leftie- w tajemnicy Wam powiem:  jest caaała mojaaaaa ;-) Jest akurat na teraz, właśnie zaczynają się pierwsze chłodne poranki i jakoś przetrwać je trzeba idąc do pracy, cóż nie wszyscy możemy być miśkami i przesypiać zimę. Poza tym, aby mieć pieniążki na nowe włóczki trzeba pracować bo nie jestem aż tak grzeczna, żeby Mikołajek ( ooo właśnie, już niedługo mikołajki hi hi hi) sprezentował mi zapas na calutki rok ;-)

Pozdrawiam, M.

Ostatnio, przeglądając blogi innych rękodzielniczek, znalazłam ciekawy pomysł - się zowie Akcja WZW. W związku z tym, że ta wersja Leftie faktycznie powstała z zalegających włóczek idealnie wpisuje się w zasady inicjatywy. No to co? Bierem udział nie?

Pchłowa Para ( szkarpytów)

Witajcie, nie wiecie może, gdzie uciekło nam słoneczko? Jesteśmy w stanie prawie wszystko zrozumieć ( takie my tolerancyjne jesteśmy), ale kurde przejście z lata w jesień w przeciągu nocy to już jest przegięcie. Wystarczająco mało w tym roku lato gościło na zewnątrz, liczyłyśmy na piękną złotą jesień, dobra może bez porywczej temperatury 25 stopni, ale z pewnością nie z deszczem i wiatrem. Każdy mówił, aaaa taaammm pewnie wrzesień będzie ładny- i co? i klops. Pada, za chwilę wieje, następnie mży i tak w kółko. I tylko idzie człowiek chodnikiem do pracy jak błyskawica czyli zygzakiem, bo wszystkie dżdżownice i ślimaki urządziły sobie rajd po kostce chodnikowej. Nie żebym była wielce wrażliwa na dźwięk i uczucie strzelających pod butami żyjątek, ale jakoś tak od dzieciaka mam, że każde życie się szanuje ( no chyba, że podkrada ci jedzonko z talerza hi hi i tę zależność potwierdzi Pchła K). Serio tak mam: do dzisiaj nie zabijam pająków w mieszkaniu ( jak ma taki odważny szczęście to nawet sobie podynda pod sufitem- dopóki kot go nie zauważy, no ale cóż, nie mam wpływu na wychowanie i wbicie do tego rudego mruczącego czerepa, że pająków, muszek i ciem się nie traktuje jak przekąskę między posiłkami).

Wracając- a raczej zaczynając temat, dziś wspólnie z Pchłą K postanowiłyśmy przedstawić nasz sposób na poprawienie nastroju w takie dni. Z pewnością, pamiętacie wpisy o trampkowych skarpetach, postanowiłyśmy, że dla siebie, też takie lajśniemy. Od myśli do czynu droga krótka, tak więc natarłyśmy na kartony z włóczkami i drutami, siłą wydarłyśmy moteczki w wybranych kolorach i uczyniłyśmy z nich dobro..... Dobro dla naszych kopytek, bo dobro w kopytka jest dobre. Bo jak kopytka mają dobrze ( ciepło) to i w łapki jest przyjemniej. A jak stworzone dobro kopytkowe sprawia, że w łapki ciepło, to i przyjemniej się drutami macha. No i takim sposobem Pchła K zrobiła skarpetki z szydełkową podeszwą ( i innymi elementami), a ja, całe szkarpyty ciepnęłam na drutach.

No to ten, życzymy Wam przyjemnej, ciepłej niedzieli, poniedziałku, wtorku, środy, czwartku, piątku i soboty ( biorąc przykład z deszczu- tak w kółko).

Pchły Szachrajki

Aniołek

Witam wszystkich i szydełkiem machając pozdrawiam ;-)

Przedstawiam Wam pewnego bobo-aniołka. Powstał na specjalną okazję- narodziny nie zgadniecie kogo.... nooooo..... bobaskowej dziewuszki hi hi hi. Pewna dobra Ciocia myśląca o małej panience, która jeszcze urlopowała się w brzusiu mamy postanowiła uczcić cud narodzin i obdarować kruszynkę pamiątkową zabawką. Padło na szydełkową anieliczkę. Taaak, i nie była bym sobą, gdybym jeszcze czegoś nie namieszała. Najpierw przy zamawianiu włóczek pomyliłam kolory i zamiast cielistej Himalaya Antipilling przyszła ceglasta, potem okazało się, że sprzedawca, u którego zwykle się zaopatruję w tą włóczkę, ma urlop i trzeba było sprawnie i szybko przeprowadzić wywiad u innych ( na szczęście wszystko się udało, włóczki przyszły na czas). 

Sam kształt przytulanki inspirowany był jednym z aniołków, które uszyłam, zabawa zaczęła się, gdy trzeba było rozpracować wzór: dla mnie podwójna frajda. Z całych tych szydełkowych wygibasów powstał taki aniołeczek, dodatkowo na skrzydełkach wyszyłam imię nowej właścicielki ;-)

Pozdrawiam, M